FULL HOUSE/ JUMP, JIVE & JOY
Géén label, géén cat.nr.
English version: see below
Nieuwe bands, laat ze maar komen, vooral als ze verdomd fijne CD’tjes afleveren zoals Jump, Jive & Joy, opgericht eind 2019 door een stel enthousiastelingen uit Roosendaal, Gorinchem, Halsteren en twee keer Wouw, en aan de naam alleen al weet je dat dit geen teddyboy of surf of rockabilly is maar swing en aanverwanten. Met die swing kan je uiteraard nog alle kanten uit en Gert Vonk (zang, gitaar en gelukkig niet te veel mondharmonica, hij zong eerder rhythm ’n blues à la Ray Charles in The Treble Shooters), Jan Meesters (gitaar), Peter den Besten (contrabas), Arjan de Swart (sax) en Pierre Castelijn (drums) kozen niet voor nog authentieker dan authentiek maar opteerden voor de moderne, hedendaagse variant die we dus makkelijkshalve onder de neo-swing onderbrengen, een coole naam voor oude rhythm ’n blues in een nieuw jasje. En wat voor een jasje!
Tien studio tracks opgenomen vóór corona vonden inmiddels hun weg naar een CD die losbarst met Ray Sharpe’s Linda Lu, in verleden en heden veelvuldig gecoverd maar Linda Lu blijft verbazingwekkend fris, zeker in de vlot gezongen uptempo uitvoering van Jump, Jive & Joy met stops, rhythm ‘n’ blues gitaar en frisse sax solo. Dames, strollt u maar! De toon is gezet, de dans geopend en het feest der herkenning gaat verder met Ron Holden’s My Babe, een rechtdoor rocker zoals The Fabulous Thunderbirds die uit de kauwgumbak draaiden maar dan met sax in plaats van mondharmonica. I Done Done It van Amos Milburn uit 1954 krijgt een geïnspireerde hypermoderne hypnotiserende uptempo rhythm ‘n’ blues invulling en You Can’t Judge A Book leidt Bo Diddley de moderne stadsjungle in. Ray Charles komt twee keer langs met het modern bluesy Lonely Avenue en het springerige Mess Around, en de stokoude standaard Stormy Weather ondergaat een relaxte, bijna doo-woppende behandeling die me doet denken aan Duitse revival bands die met poprock in de hitparade geraken. Dat heeft ongetwijfeld iets te maken met de Amerikaanse TV generiek klank van de saxofoon, maar een mens mag dromen, toch? Hé, wat had ik daar gezegd over The Fabulous Thunderbirds? De vlotte rocker Boom Papa Boom met cajun trekjes blijkt namelijk een solonummer uit 1994 van Jimmie Vaughan, van 1974 tot 1990 gitarist van… The Fabulous Thunderbirds! Met het oosterse Goombay Rock gaan we naar de casbah in dit van origine calypso nummer van Blind Blake uit 1952, en afsluiter New Swing Thing is een cover van de Nederlandse band Blue Moon Special van hun The Scenic Route Through Hipsville uit het jaar 2000 en ligt helemaal in de drukke lijn van het Brian Setzer Orchestra.
Jump, Jive & Joy zou inderdaad best wel eens het nieuwe swing thing kunnen worden want dat hun repertoire gevarieerd, breed en aanstekelijk is, is niet gelogen en de jump blues is bij hen in kundige handen. Helaas slaat soms het noodlot toe. Dan heb je een leuk bandje en begint de zaak net te rollen, krijg je eerst corona en dan op 17 juli 2020 de droevige tijding dat je saxofonist Arjan de Swart is omgekomen bij een motorongeluk… Deze CD, gekenmerkt door vlotte zang en een ongedwongen muzikale routine alsof ze dit al 20 jaar spelen en desnoods al slapend kunnen spelen, mag dan ook beschouwd worden als een eerbetoon aan de Swart, maar de band is er gelukkig niet door in een put gekropen. Ze hebben momenteel niet één maar twee nieuwe saxofonisten die zich graag bij hen aansluiten, dus dat zal ongetwijfeld vonken geven van zodra ze terug kunnen gaan oefenen en dan hopelijk snel weer gaan optreden. Ik kijk er op basis van deze CD halsreikend naar uit, want ’t is lang geleden dat ik moderne rhythm ‘n’ blues nog zo goed vond. Info: www.jumpjiveandjoy.nl (Frantic Franky)
We always welcome new bands, especially when they bring with them damn fine CDs like Jump, Jive & Joy, founded at the end of 2019 by a bunch of enthusiasts from the Dutch towns of Roosendaal, Gorinchem, Halsteren and twice Wouw. Just from the band name you know this is not going to be teddyboy or surf or rockabilly but swing and the like. With swing you can still go in several directions and Gert Vonk (vocals, guitar and luckily not too much harmonica, he sang rhythm ’n blues à la Ray Charles in The Treble Shooters), Jan Meesters (guitar), Peter den Besten (double bass), Arjan de Swart (sax) and Pierre Castelijn (drums) didn’t opt for even more authentic than authentic but chose the modern, contemporary style that fits the neo swing label, a cool name for a fresh approach to old skool rhythm ’n blues. And what an approach! Ten studio tracks recorded pré-corona found their way onto a CD that explodes right from the start with Ray Sharpe’s Linda Lu, often covered in past and present but Linda Lu remains amazingly fresh, especially in the fluently sung uptempo Jump, Jive & Joy version with stops, rhythm ‘n’ blues guitar and fresh sax solo. Ladies, let’s stroll! The tone is set, the dance is opened and the feast of recognition continues with Ron Holden’s My Babe, a straight forward rocker like The Fabulous Thunderbirds used to churn out but with sax instead of harmonica. I Done Done It by Amos Milburn from 1954 gets an inspired hypnotic uptempo rhythm ‘n’ blues interpretation and You Can’t Judge A Book sends Bo Diddley into the modern city jungle. Ray Charles passes by twice with the modern bluesy Lonely Avenue and the jumpy Mess Around, while the old standard Stormy Weather undergoes a relaxed, almost doo-wopping treatment that reminds me of German revival bands that manage to infiltrate the hit parade with pop rock. This undoubtedly has something to do with the American TV theme sound of the saxophone, but a man is allowed to dream, right? Hey, what did I say about The Fabulous Thunderbirds? The smooth rocker Boom Papa Boom with cajun influence turns out to be a solo song from 1994 by Jimmie Vaughan, from 1974 to 1990 the guitar player of… The Fabulous Thunderbirds! With the oriental Goombay Rock we go to the casbah in what is originally a calypso song by Blind Blake from 1952, and New Swing Thing is a cover of the Dutch band Blue Moon Special from their The Scenic Route Through Hipsville from the year 2000, completely in the urgent style of The Brian Setzer Orchestra.
Jump, Jive & Joy could indeed become the new swing thing because I’m not lying when I say that their repertoire is varied, broad and catchy, and the jump blues genre is in capable hands with them. Unfortunately, sometimes disaster strikes. You got a cool little band and things are just starting to roll, then comes corona and then on July 17, 2020 you’re informed that your saxophone player Arjan de Swart died in a motorcycle accident… This CD, characterized by fluent vocal stylings and a casual musical routine that makes ‘em sound like if they’ve been playing this for 20 years and if need be could play it while they’re asleep, could therefor be considered as a tribute to de Swart, but fortunately the band hasn’t put themselves on hold. They currently have not one but two new saxophonists who want to join them, so there’s no doubt there will be sparks a-flying as soon as they can start practicing again and then hopefully perform again soon. On the basis of this CD I’m looking forward to that, as it’s been a long time since I was so impressed by modern rhythm ‘n’ blues. Info: www.jumpjiveandjoy.nl (Frantic Franky)